ZAKŁADOWY FUNDUSZ ŚWIADCZEŃ SOCJALNYCH A ŚWIADCZENIE 500+

ZAKŁADOWY FUNDUSZ ŚWIADCZEŃ SOCJALNYCH A ŚWIADCZENIE 500+

Kochani!

Z racji tego, że styczeń tuż, tuż, a fundusz z dniem 1 stycznia tworzą Pracodawcy, zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych słów kilka z praktyki…. W ostatnim czasie kilkakrotnie odpowiadałam na pytanie, czy przy ustalaniu dochodu na członka rodziny na potrzeby świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uwzględnia się świadczenie wychowawcze 500+…

Otóż… ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 800, z późn. zm., dalej – ustawa o zfśs), zawiera generalną zasadę, zgodnie z którą, przyznawanie oraz wysokość ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, przy czym ustawa nie określa sposobu ustalania sytuacji socjalnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu (art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o zfśs, zasady i warunki korzystania z funduszu, z uwzględnieniem ww. kryteriów socjalnych oraz zasady przeznaczania funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi, a gdy one nie działają – z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

Oznacza to, że ustalenie szczegółowych zasad wydatkowania funduszu, w tym sposób ustalania sytuacji socjalnej osoby uprawnionej w oparciu o ocenę jej sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej są przedmiotem regulacji zakładowych. W związku z tym, regulamin funduszu powinien zawierać także postanowienia, które w sposób nie budzący wątpliwości (zwłaszcza dla pracowników) będą stanowić o uwzględnianiu bądź nieuwzględnianiu świadczenia wychowawczego 500+ w dochodzie rodziny pracownika ubiegającego się o świadczenia socjalne.

Z reguły, podstawę do obliczenia świadczeń socjalnych stanowi dochód przypadający na osobę w rodzinie wykazany w oświadczeniu pracownika. Tak ustalony dochód przypadający na członka rodziny może być wyznacznikiem sytuacji materialnej pracownika. Ustawodawca pozostawił bowiem swobodę w ustalaniu kryteriów badania podłoża materialnego (Ł. Chruściel, Zakładowy Funduszu Świadczeń Socjalnych. Komentarz.).

Jednakże, świadczenie wychowawcze wypłacane z programu „Rodzina 500+” na podstawie ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2016 r., poz. 195) nie jest uwzględniane w dochodzie przy ustalaniu prawa do świadczeń rodzinnych, świadczeń z pomocy społecznej oraz z funduszu alimentacyjnego. Nie ma więc wątpliwości, że pieniędzy z programu 500 plus nie należy brać pod uwagę przy badaniu dochodu przypadającego na członka rodziny.

Wskazać należy, iż to dochód, a nie świadczenie przesądza o sytuacji materialnej pracownika. Rozdzielając świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie uwzględnia się środków o podobnym pomocowym charakterze przyznawanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej, która realizuje cele podobne do celów regulacji ustawy o zfśs, gdzie o prawie do pomocy decyduje dochód.

W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2016, poz. 930) w art. 8 ust. 4 pkt 1 i 7 wskazano, iż do dochodu ustalonego zgodnie z ust. 3 nie wlicza się jednorazowego pieniężnego świadczenia socjalnego, oraz świadczenia wychowawczego, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. poz. 195) oraz dodatku wychowawczego o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny systemie pieczy zastępczej (Dz. U. 2016, poz. 575).

Skoro zatem celem zarówno ustawy o pomocy społecznej, jak i ustawy o zfśs oraz ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. 2016, poz. 195 ze zm.) jest właśnie pomoc, to nie powinno być tak, aby uzyskiwanie środków z jednej ustawy ograniczało ich przydział z innej.

Pamiętajcie! Szczegółowe zapisy w każdym zakładzie pracy zawarte są jednak w Regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który może ale nie musi regulować tą kwestię odmiennie.